Minimalisme zie ik niet alleen in het kader van “minder materiaal bezitten”. Gerief wegwerken is er een onderdeel van maar het onderwerp is voor mij veel ruimer dan dat. Het is in mijn geval een levensstijl waarbij alle overtollige ballast overboord wordt gegooid. Een way of life waarbij ik veel meer de balans opmaak en nadenk alvorens nieuw gewicht wordt toegevoegd. Uiteraard is dit een langdurig proces en ik ben dan ook nog maar pas gestart. Toch voel ik al na enkele maanden een wezenlijk verschil in de manier waarop ik naar bepaalde dingen kijk. Ik ben nu aan het leren hoe ik hiermee moet omgaan. Hoe ik die nieuwe inzichten beetje bij beetje kan omzetten in de praktijk. The Minsgame spelen, van tijd tot tijd digitaal minimaliseren of expliciet vragen om geen geschenken mee te brengen bij dinnerparty’s zijn hier allemaal voorbeelden van. Over het algemeen probeer ik mezelf ook heel regelmatig de vraag te stellen: “Heb ik dit nodig?” en dat kan op de verschillende aspecten van het leven slaan. Het uit zich voornamelijk in het niet meer klakkeloos “ja” zeggen op iets. Het is een microbe waar je – eens ze je te pakken krijgt – moeilijk vanaf geraakt.