Kim is de schuldige voor mijn nieuwe tv-show-crush. Toen ze in haar instastories iets postte over “Eat Well For Less” was ik meteen getriggerd. Britse gezinnen nemen hun kook- en shopgedrag onder de loep in de hoop wat te kunnen besparen op het einde van de rekening. Twee gewiekste presentatoren -een kok en een groenteboer – begeleiden hen bij dit proces. Gedurende enkele weken worden hun vaste producten al dan niet vervangen door alternatieven met witte etiketten, het is aan het gezin om in te schatten welke producten ze willen behouden in hun volgende winkelkar en welke ze vervangen. Ondertussen onderzoekt het team van Eat Well For Less de inhoud van sommige producten door smaaktesten af te nemen en gezonde, goedkopere alternatieven voor te stellen.

De deelnemers aan het programma doorgaan allemaal hetzelfde patroon: ze vertrekken naar de winkel zonder boodschappenlijstje of als ze er al één maken wordt dit along the way compleet genegeerd.

Ze hebben veelal geen mealplan en improviseren ter plekke wat ze gaan eten. Als ze iets vergeten gaan ze de volgende dag terug naar de winkel en kopen weer een volle winkelkar. Hun voorraadkasten puilen uit en my god wat daar allemaal wordt weggegooid aan voeding die over datum is. Mijn hart breekt bij elke vuilbakshot.

Uiteraard worden de extremen in zo’n show wat opgedreven maar de kern van het verhaal is wel heel waardevol: make a plan and stick to it! Toch slagen veel mensen er niet in om een simpel boodschappenlijstje op te maken. Ik krijg ook nog altijd veel meewarige blikken als ik over mijn weekmenu spreek. “Een weekmenu? Amaai zeg, gie soaie doze!” Ik ga gemiddeld twee keer per week naar de winkel. De ene keer voor de boodschappen voor het weekmenu en eventuele nodige aanvullingen van algemene zaken, een tweede keer voor vers broodbeleg en enkele noodzakelijkheden die niet kunnen wachten tot de wekelijkse boodschappen. Ik heb een kleine voorraadkast (met soms teveel ananas) en in de garage staat wat van onze favoriete frisdrank – melk – toiletpapier en consoorten.

Niet alleen planning wordt aangeprezen in deze show, er wordt ook benadrukt om je koopgedrag te analyseren. Tijdens het shoppingmoment van de deelnemers werden ze heel vaak verleid door “buy one, get one free” en andere solden artikelen in de winkel. Dat jaagde hun rekening aanzienlijk de hoogte in, ook al hadden ze zelf het idee dat ze “een batje deden”. Als je iets niet nodig hebt is iets in solden aanschaffen nog altijd duurder dan het helemaal niet te kopen.

Koop ik dan nooit iets dat in aanbieding staat? Jawel hoor, nogmaals ik ben hier niet om met de vinger te wijzen. Ik heb al een lange weg afgelegd waarin ik bulkpakken wasmiddelen kocht, zoveel dat ik het stof eraf moest wrijven als ik ooit een nieuwe fles nodig had. Nu koop ik er als ik er nodig heb en weet je, er is àltijd ergens een promo te vinden waardoor ik op dat moment ook een centje bespaar. Rode stickers trekken nog altijd mijn aandacht en dat zullen ze ook altijd blijven doen. #recoveringhoarder

“Eat well for less” bevat zoveel van de ideeën die ik reeds installeerde en blijf evalueren voor mezelf. Ik kende het niet omdat ik geen televisie-abonnement meer heb maar ik stream de show vlotjes via VTMgo. Kim waarschuwde me al en ze had overschot van gelijk: dit programma is verslavend!