En?! Gaat de minimalisme-queeste door? Ik blog veel minder op deze blog dan op mijn andere blog maar dat betekent niet dat het stil ligt. Integendeel. Ik heb het gevoel dat het meer en meer ingebed geraakt. Toen ik gisteren naar Delhaize vertrok wist ik dat het fout zat. Ik wou enkel een attentie (snoepjes) kopen voor mijn vader zijn verjaardag en “nog enkele andere dingen die ik niet in den Aldi kan kopen”. Zonder lijstje en zonder concreet plan vertrok ik en ik zei het op voorhand thuis “Dit komt niet goed”. In de winkel zelf viel het eigenlijk al bij al mee, waar ik vroeger ging impulsshoppen “We hebben echt geen ananas meer” kan ik nu goed inschatten wat er wel en niet in mijn voorraadkasten staat. Ik besef nu ook ten volle dat ik helemaal geen volle voorraadkasten nodig heb. Zelfs niet in tijden waarin hamsteren een extreem grappig gebaar kreeg in doventaal. (Fyi, ik kwam thuis met één iets wat ik anders niet op mijn lijstje ging gezet hebben.)

Uiteraard had ik in 2020 ook de corona-crisis mee in het geval van minder shoppen. Dat klinkt heel tegenstrijdig en ik had nooit gedacht dat ik dat vorte virus ooit nog als iets positief zou benoemen. Het duurt enkele weken om van een gewoonte af te geraken. Zo lukte het mij indertijd om van het nagelbijten af te geraken toen ik eens op mijn voortanden ben gevallen. Winkelen was nooit eerder zo saai als het voorbije jaar. Het heeft me geholpen om af te kicken van de kleine winkelbezoekjes die ik vroeger zoveel deed. “Een keer vlug de Hema binnenlopen….” resulteerde altijd in een kleurrijke stylo, een boekje (“maar het heeft zo’n schattige alpaca op de cover!?”) en een zak theelichtjes inclusief misschien wel een nieuw potje om ze erin te zetten (want dat heb ik helemaal niet….😉 ) Herkenbaar? Zo bestond ik en zo besta ik nog altijd. Ik denk ook niet dat ik deze eigenschap vlug ga kwijt geraken Ik hou nog altijd van kleurrijke spullen. Het enige wat veranderd is: ik moet ze niet meer zo nodig allemaal hebben¹.

Het huis voelt een heel stuk lichter. Er zijn in heel mijn decluttermanie nog maar twee zaken uitgekomen waar ik iets te enthousiast mee aan de slag ben gegaan en die we nu missen. Een laptoptas en het kabeltje van mijn oude fototoestel². De kinderen houden ervan om met dat dingetje te prutsen maar toen ik de foto’s wou inladen op mijn laptop vond ik nergens het kabeltje dat bij het toestel hoorde. Negen van tien heb ik dat weggegooid toen ik de brolschuif heb aangepakt.

Samen met mijn huis voelt ook mijn hoofd lichter. Ik functioneer veel beter zonder al die prikkels. Het gaat eigenlijk vooral over goeie gewoontes kweken. Ik vind het bijvoorbeeld helemaal niet erg als de kinderen heel de living vol zetten met hun speelgoed overdag maar ’s avonds wil ik wel dat alles aan de kant is. Niets irritanter dan op een legostukje stampen vlak voor je gaat slapen toch?

Dus om te antwoorden op de vraag waarmee ik dit stukje ben gestart: ja! Ik blijf gaan!

¹ Behalve planten. Ik moet mezelf telkens bijsturen. Alsof ik kleine rukjes moeten geven aan een fictieve leiband als ik een plantshop binnenga “oh oh, rustig, niet teveel”. Elk plantje krijgt hier dan ook extreem veel liefde en een plekje in mijn hart.

² Iemand die een UC-E6-kabeltje kan missen, geef een seintje!