Sinds vorig jaar werkt mijn echtgenoot als zorgkundige in het ziekenhuis. Daarvoor werkte hij bij enkele goed renderende bedrijven als planner en vertegenwoordiger en dat vertaalde zich vooral in een royaal loon en enorm veel extralegale voordelen. Van maaltijdcheques tot een auto met tankkaart tot relatiegeschenken waar we ook van mee profiteerden. Het punt was: hij was niet gelukkig. Hij besloot na lang wikken en wegen om zich om te scholen tot verpleegkundige. De omslag maken was niet evident, mentaal maar ook in het dagdagelijkse. Van een vast uurschema naar een flexibel uurrooster. Van een royaal loon naar een basisloon.
Uiteindelijk bouw je gaandeweg een leven op en je wordt dingen gewoon. Geld was er altijd, daar hebben we nooit tekort van gehad. Het is ook niet dat wij steenrijk waren, verre van, met twee kleine kinderen en een eigen huis dezer dagen is het soms opletten. Maar…tripjes naar de winkel moesten niet beredeneerd worden op voorhand, daar stond ik nooit echt bij stil.
Nu doen we het met 600 euro netto minder per maand (hij werkt ook minder uren, dat moet ik er zeker ook tussen haakjes bij zetten). We hebben geen bedrijfswagen met tankkaart meer, geen groepsverzekering, geen maaltijdcheques….enkel een hospitalisatieverzekering voor hem.
Ik gebruik al twee jaar systematisch YNAB maar je hoeft niet veel van wiskunde af te weten om te zien dat 600 euro een serieuze hap uit een maandbudget is. Kwam daarbij dat we ook weer de kosten van een auto en benzine hadden. Je moet duidelijk wat over hebben om in de zorg te willen werken, letterlijk deze keer.
Wat blijkt? Het lukt. We doen het werken en we letten enorm op onze uitgaven. Uiteraard is het voorbije jaar geen goeie referentie om op terug te kijken, mijn potjes “dining out” en “fun money” zijn nooit gevuld of leeggehaald geweest omdat…tjah, jullie weten het ook hé.
Het zit hem echt in de kleine details vind ik. Wij spendeerden bijvoorbeeld enorm veel geld aan Bol.com. Een boek dat ik wou lezen: bestellen op bol. Een speelgoedje dat de kinderen wilden: bestellen op bol. Er waren vroeger maanden dat wij 700 euro gespendeerd hadden aan materiaaltjes op bol.com. ZEVENHONDERD! Er waren uitgaven bij waarvan ik niet wist wat ze waren. Elke week systematisch al mijn uitgaven ingeven in YNAB drukt me echt met de neus op de feiten.
Doordat ik het minimalisme leerde kennen vorig jaar ben ik niet alleen serieus gaan downsizen in mijn materiaal maar ik ben ook nog eens minder gaan spenderen. Aangezien ik steeds meer ruimte wou in mijn huis mocht er ook niet teveel binnenkomen dus uitgaven werden veel meer gewikt en gewogen. Versta me niet verkeerd: ik blijf iemand die graag winkelt en zich gemakkelijk verliest in het kopen van onnodige prulletjes, het is een verhaal van vallen en opstaan. Zoals ik eerder schreef kwam het feit dat winkels sloten door de crisis mijn queeste ten goede.
We zijn ook kraks geworden in goedkopere uitstapjes met de kinderen. We waren sowieso geen grote restaurantgangers maar uitstapjes werden al vlug kostelijke posten. Uiteindelijk vinden onze kinderen het vooral fijn om samen met ons op stap te zijn en of daar nu een uitgebreide maaltijd in een duur restaurant bijkomt of thuis een pizza uit de diepvries dat maakt hen geen enkele moer uit. Kinderen worden iets vlug gewoon. Dus proberen we veel te picknicken en in te zetten op belevingen. Ik besef dat de horeca het nu heel zwaar heeft maar we dragen onze steen bij aan de maatschappij door beiden in de zorg te werken voor een matig loon. We laten de grotere uitgaven over aan de mensen die het zich kunnen veroorloven, want momenteel horen wij daar niet bij.
We doen beiden onze job in de zorgsector enorm graag. Wij, noch onze kinderen missen iets. “We zaaien naar de zak”. Alleen is die zak iets minder vol dan vroeger.
MINIMALIESE 
Heel veel bewondering voor zijn ‘ommeslag’ in carriëre. Durven kiezen voor voldoening en het dan met minder geld doen is iets wat weinigen zouden doen.
Schoon gezin jullie!
LikeGeliked door 2 people
Danku x
LikeLike
Ik sluit me aan bij de opmerking van Vief. Respect Liese. Echt. En ik maak van de gelegenheid gebruik om aan te geven dat mijn donwsizen naar pay&go helemaal de hierboven staande logica volgt. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik blijf geïntrigeerd 😃
LikeLike
🙂 Ik stelde vast dat ik er gewoon te veel had… minuten/Gb op het www via wifi of 4g. Dus minimaliesde ik ze tot wat ik denk echt nodig te hebben. Enkel de wifi.
LikeLike
Dat laatste, je job graag doen, dat is zó belangrijk.
‘Zaaien naar de zak’, wij hebben dat ook moeten doen toen ik na 20 jaar van een dikbetaalde job op stempelgeld terugviel. Dat was moeilijk in het begin, zeker omdat we toen net getekend hadden voor ons huis.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat kan ik me voorstellen!!!
LikeLike
Fantastisch hoe jullie dit aanpakken en zo inspirerend om erover te mogen lezen !
LikeGeliked door 1 persoon
Merci!
LikeLike
Mooi, eerlijk logje. Als bankbediende heb ik heel regelmatig gezien hoe mensen met hun budget omgingen. Weinigen verstonden de kunst om de ideale balans te vinden, en dit leidde soms tot weinig prettige toestanden. Jullie doen het schitterend! Ook voor de kinderen… de jeugd die ze vandaag krijgen zal hen voor altijd bijblijven, en die zal vol mooie herinneringen zitten.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, ik begrijp nog altijd niet waarom “budgetbeheer” niet in elke middelbare school wordt gegeven!
LikeGeliked door 1 persoon
Eigenlijk moeten we niet alles in de schoenen van het onderwijs schuiven. Net als ‘leren lopen’,…. kan dit perfect door de ouders worden meegegeven!
LikeLike
Hmja snap ik wel en uiteraard zijn ouders hiervoor verantwoordelijk. Maar toch heb ik het gevoel dat ik op school te weinig voorbereid werd op het “volwassen” leven al is dat een discussie die apart kan gevoerd worden. Mss voer voor een nieuwe blogpost!!!! 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hou je niet tegen !
LikeLike
Ik snap je helemaal. Ook ik maakte, geheel bewust, een dergelijke carrièreswitch. Katrien en ik werken beiden in de tuinbouwsector en daarvan is geweten dat de verdiensten allerminst tot de hoogste behoren. Zaaien naar de zak is al vele jaren ons motto in dat verband. We worden er bovendien elk jaar beter in. Veel mensen hebben honderd rozen nodig voor een druppel parfum. Dat is luxe. Het ware geluk bestaat erin doorns te verzamelen en een roos te vinden.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoop dat ik er ook nog beter in word!
LikeLike
Hier is altijd maar 1 inkomen geweest met 3 kinderen. Wij waren een uitzondering. Veel kinderkleding heb ik gekregen en vermaakt. Met 3 jongens kon er veel doorgegeven worden. We hebben veel bespaard op kinderfeestjes door alles zelf te doen. Fietsen kochten we 2e hands. Toch was het geen armoe maar een andere instelling. Beter een baan die het hart vervuld dan de portemonnee alhoewel het natuurlijk beter allebei zou moeten. Destijds was ik aktief op een forum dat KindGeld heette. Tegenwoordig heet het Euromaatjes. Daar staan nog vele tips op.
LikeGeliked door 1 persoon
Euromaatjes, ik zoek het op, voor de naam alleen al!!!! 😍
LikeLike
Knap van jullie! Doen wat je graag doet, is vaak onbetaalbaar. Of je kunt daar geen vergoeding tegenover plaatsen. Ik stopte met lesgeven na een burn-out. Ben nu al vijf jaar heel graag thuis zonder loon en zonder uitkering, maar net als bij jullie lukt het om goed te leven met één inkomen. Kwestie van prioriteiten te leggen en zelf de handen uit de mouwen te steken.
LikeGeliked door 1 persoon
Zaaien naar de zak doen wij ook. In tegenstelling tot wat velen denken, hebben niet alle zelfstandigen een inkomen van 10k per maand. Zeker als freelancer is het sommige maanden zoeken, maar het ging. Op basis daarvan hadden we ook ons huis gekocht/laten bouwen. Corona heeft ondertussen serieus in ons budget gehakt, ondanks steunmaatregelen die Koen kreeg. Maar we doen het lukken. We waren sowieso nooit echt Big Spenders en nu denken we nog meer na, zeker voor het nieuwe huis. Dan maar een jaartje wachten om een nieuwe zetel te kopen…
LikeGeliked door 1 persoon
Nu ik halftijds werk scheelt dat iedere maand ook een paar honderd euro. En YNAB zorgt daarbij voor zoveel geruststelling! Het helpt dat de restaurants toe zijn en dat we verder ook geen weekendjes weggaan ofzo 🙂 En dat het maar tijdelijk is, dat ook. Maar weten dat het kan, wat minder werken, is ook fijn. Prioriteiten idd!
LikeGeliked door 1 persoon
Pingback: Rust in de brievenbus | MINIMALIESE