Met de verandering in mijn mindset rond materialisme en bezittingen gaat er heel wat gepaard. Het is niet alleen zo dat ik “vanaf nu probeer minimalistisch te leven”. Ik ben nog altijd heel blij dat ik minimalisme heb leren kennen, het heeft een grote impact op heel mijn leven. Zelfs mijn jongste zoon heeft de microbe te pakken (al doe ik zo’n uitspraken best niet teveel aangezien we allen herstellende zijn van een Coronabesmetting). Ik hoor hem regelmatig zeggen “Mama, als we dat niet meer gebruiken zouden we dat beter wegdoen hé?”

Sinds ik mijn living heb geminimaliseerd heb ik meer ruimte voor de dingen die ik ècht graag zie. Vroeger vond ik mijn boekenkast iets vet maar ik ben hierin sterk veranderd. Er was geen enkel boek dat ik nog ging herlezen dus waarom stonden ze daar nog? Wat was de waarde van die boeken voor mij? Nadat ik ze had gelezen: geen enkele om eerlijk te zijn. Het waren items waar ik het stof van moest afvegen en netjes moest terugzetten. De boeken die me wel na aan het hart liggen hield ik en de rest ging de deur uit naar geïnteresseerden. Nu staat er een veel kleinere kast en is er een gigantische hoek voor mijn planten die de tijd van hun leven hebben daar.

Het voelt als een verlichting om te beseffen dat ik genoeg heb. Ik heb niet meer “dringend dit of dat nodig”. Het lukt altijd wel door even te wachten en er komen altijd oplossingen uit de bus. De rust die dit met zich meebrengt is onbetaalbaar en de energie die ik uit die rust haal gebruik ik voor iets anders. Wandelen in de natuur bijvoorbeeld. Echt, de 15-jarige in mij draait keihard met haar ogen als ze dit ooit zou lezen. Ze zou mij een zweefteef noemen maar sinds ik minder tijd spendeer aan winkelen heb ik meer tijd om eens een boswandeling te maken en mijn hoofd op die manier leeg te maken. Winkelen was soms gewoonweg verdoven.

Nu ik meer wandeldates heb apprecieer en onderhoud ik mijn relaties nog veel meer dan vroeger. Vroeger sprak ik gemakkelijk eens af in een koffiebar of om een namiddag in het shoppingcenter te spenderen. Ik kwam nooit tot zo’n goeie gesprekken als tijdens een wandeling. Ik ga uiteraard ooit nog wel koffietjes slurpen maar ik ga ook blijven inzetten op samen bewegen en buitenlucht opsnuiven. Ik ben altijd al iemand geweest die met weinig content was en dat is alleen maar gegroeid. (In koffiebars word ik ook soms nerveus door het grote aanbod. Een gewone zwarte koffie is voor mij goed genoeg, liefst een grote 😉 )

Ik geniet dubbel zo hard van “belevenissen” zo kijk ik al weken uit naar mijn kapper en het bezoekje aan de schoonheidsspecialiste. Dat was iets wat ik vroeger tussen de vele afspraken in plande. Nu geef ik heel graag een extra centje uit aan een gelaatsverzorging of aan een massage aan huis. Er is niets mis met jezelf verzorgen. Nog even geduld hiervoor!