Bij het scrollen door Instagram komt nu en dan eens terug dat mensen zich verontschuldigen omdat ze zo weinig actief zijn geweest de laatste tijd. Meestal heb ik dat niet eens doorgehad (*insert zo’n aapje met zijn handjes voor zijn ogen*) en in tweede instantie maakt het voor mij helemaal niet uit. Ik begrijp dat Instagram voor sommigen een bron van inkomsten is, dat het een manier is om hun bedrijf in de kijker te zetten of om klanten te vinden. Toch vind ik het altijd vreemd als mensen zich gaan verontschuldigen voor hun afwezigheid op sociale media. Maar dat is uiteraard mijn idee want in het leven stel je nu eenmaal mensen teleur. Dat is zo. Als je je telkens gaat plooien naar de wensen van iemand anders zal dat misschien minder voorvallen maar hoe meer je kiest voor jezelf, hoe meer je eens op een rare blik of een vreemde opmerking zult stoten. Uiteraard is dat verre van aangenaam. Niemand wil graag een scheve krijgen. Ik ook niet. Maar de balans bewaren tussen wat je wil en wat je doet is zo belangrijk. Voor je het weet zeg je overal “Ja” op en word je door anderen geleefd. Voor je het weet ben je je tegen iedereen aan het verontschuldigen “sorry, sorry, sorry”.

Ik volg momenteel een korte opleiding burn-out coach. Het ontstaan van een burn-out en de aanpak hiervan interesseert me en het gaat er me vooral over om betere gesprekstechnieken onder de knie krijgen. In mijn cursus staat er letterlijk beschreven hoe je “Nee” zegt. Het klinkt misschien heel simpel maar ik merk dat dit niet voor iedereen zo evident is. Ik neem het even over met toestemming van de docent:

Je hoeft je niet te verantwoorden als je “neen” zegt tegen iets of iemand. “Neen, dat lukt niet” is ook een antwoord op een voorstel. Sommige mensen durven wel eens doorduwen of proberen om je op andere gedachten brengen. Schuldgevoel aansmeren valt ook onder die noemer. “Ja maar kun je dan niet wisselen?” Iets wat ik veel heb moeten horen toen ik vroeger “Nee” zei op avondjes uit omdat ik de dag erop vroeg moest werken. Ik kan wel degelijk wisselen, maar ik wil niet. Dat vraagt teveel gedoe en daar heb ik niet altijd zin in. Die laatste twee zinnen zei ik er nooit bij. Ik zei gewoon: “Neen” en dat werkt.

Het vergt wel energie om “neen” te zeggen. In veel gevallen is het echt gemakkelijker om iets wel te doen en ook al vraagt het wat van je tijd, je hoeft er geen awkward situatie bij te nemen waarbij je iemand moet teleurstellen. Soms heb je ook gewoonweg tijd en goesting om iets te doen (al dan niet voor iemand). Daar draait het hier helemaal niet om. Het gaat over stapeltjes maken van kleine taakjes “die je er wel bij neemt gewoon omdat iemand het vraagt”. Stapeltjes waar je tijd noch goesting voor hebt. Taakjes die gerust ook door iemand anders kunnen afgehandeld worden, als je het maar leert loslaten.

Zelf probeer (met nadruk op “probeer”) ik ook regelmatig taken weg te delegeren. Zowel thuis als op het werk. “Ik moet meer delegeren” zeg ik er altijd bij tegen collega’s (jawel, ik maak die verontschuldiging altijd, ook al is dat ècht niet nodig). Soms komt de vraag bij ons om overuren te doen. Als dat lukt ga ik altijd inspringen, maar als dat niet lukt dan zeg ik dat meteen. Er is ook een verschil met het werk verlaten en het gevoel hebben dat ik niet heb kunnen afwerken waar ik mee bezig ben. Soms zorgen onvoorziene situaties wel eens voor een onafgewerkt knagend gevoel. Daar heb ik het altijd moeilijk mee. Dus ik ben ook nog zoekende in delegeren, “nee zeggen” en loslaten wat ik niet kan fixen. Het helpt als ik het kan verwoorden naar collega’s.

Thuis lukt het veel vlotter ook al is het soms ambetanter om mijn kinderen uit hun spel te halen om de vaatwasser te legen dan om het zelf te doen. De was is niet altijd naar mijn goesting geplooid als zij het doen maar ik laat het los en knijp een oogje dicht als ik een vermukkeld hoopje T-shirts in de kast zie liggen. Als ik verwacht dat zij het doen moet ik er ook mee om kunnen dat het niet op mijn manier gebeurt.

Kun jij gemakkelijk “nee” zeggen of vind je dat moeilijk? Wat vind je daar zo moeilijk aan?

Meer inspiratie nodig: de dames van Werk en Leven spreken er ook heel regelmatig over in hun podcast!