Drie jongeren probeerden het voor me. Ze liepen met luid kabaal en veel manoeuvres de grote draaideur van Delhaize voor me binnen. Ik kwam ze tegen toen ze het volledig toertje hadden gedraaid met de luide boodschap van de steward “met drie mensen = drie karren jongens!”. Ik had een vermoeden dat hij hen wel al kende. Toen ik dezelfde steward tegenkwam en ik ook karrenloos bij hem kwam was het pas de moyen. Ook ik werd teruggestuurd. Hij was echter veel vriendelijker tegen mij: “Neen mevrouw, we doen nog altijd geen mandjes, corona hé”. (Tsss, mevrouw….ja….klopt dan nog ook…).

Met de rode winkelkar voyageerde ik door Delhaize. Op mijn lijstje (dat ik via WhatsApp doorgestuurd kreeg van mijn husbando) stond het volgende:

De vaatwastabletten stonden eigenlijk nog verkeerd, die breng ik mee van mijn wekelijkse Aldi-trip. Op het Delhaize/Colruyt/Spar-briefje staan de dingen die ik niet in Aldi kan vinden. Zo koop ik bijvoorbeeld enkel maar plastic folie van het merk van Toppits, ik koop er altijd twee in een keer en dan doe ik daar een jaar of langer mee. Ik kan een blogpost apart schrijven over mijn Toppits-voorliefde, maar dat kan ik over al mijn voorliefdes.

Maar Delhaize jong. Dat is toch een uitstap op zichzelf hé. Daar speelt zachte muziek. Die rood-grijze kar, die rammelt niet. Die kun je besturen met één vinger. Trust me, ik heb het geprobeerd. Je kan ze zelfs een toertje doen draaien met één vinger. Wie ooit nog met een auto reed zonder Servo-stuur weet perfect waar ik het over heb als ik zeg: “In den Aldi hebben ze geen Servo op hun karren en nu wil ik alleen nog maar dat”.

Het begon al goed in één van de eerste rayons: groene olijfjes lachten me toe in gigantische ladingen plastic potjes. Ik voelde hoe de oceaan mij kletsen op mijn gat gaf toen ik er ééntje in mijn karretje laadde. Maar alléé, hoeveel goesting had ik op groene olijfjes?

Brood had ik niet staan op het lijstje maar dat was in eerste instantie de reden dat ik daar was. Er lag echter vers gebakken stokbrood in hun rekken, dus meenemen maar.

Delhaize is veel vriendelijker voor vegetariërs dan Aldi (al moet ik toegeven dat Aldi wel een inhaalbeweging heeft gemaakt de laatste jaren). Maar hun aanbod is veel ruimer, dus ik besloot wat voorraad in te slaan voor mijn echtgenoot.

Toen ik door de rayons wandelde was alles aantrekkelijk. Alle koopwaar staat prachtig gerangschikt op die rekken, etiketten met hun gezichtje in dezelfde richting. Ik had het gevoel dat ik het allemaal nodig had. De andere shoppende mensen deden er niet veel goeds aan. Het jonge koppeltje dat naar de pastasauzen stond te kijken deed me verlangen naar een goeie Bolognaise. Ik zag iemand lopen met een kratje Karmelietjes en dacht “ewel ja, voor vanavond, en daar mag een pringelken bij”. De Pringles gingen de kar in, de Karmelieten kwamen niet op mijn weg, maar ik vermoed dat ik ze ook ging meegehad hebben.

Delhaize, die maakt mij koekoek jong. Die sfeer, de look, het vriendelijke personeel. Ze doen er alles aan om je shopping ervaring zo aangenaam mogelijk te maken. Hadden ze mij gezegd dat ik er in een slaapzak de nacht gingen moeten doorbrengen, ik ging gevraagd hebben of het in de boekskesrayon mocht zijn.

Aan de zelfscankassa schrok ik me een hoedje. Ik had niet eens een box of een lege tas mee. Ah neen, ik had maar 4 items op mijn lijstje staan.

Vijvenvijftig euro armer kwam ik de steward weer tegen aan de draaideur.

[Ik weet perfect wat er fout is gelopen. Ik ben al meer dan een jaar actief aan het inzetten om mijn shopgedrag bij te sturen en ik kan hier nu een lijstje van minstens 6 redenen zetten hoe het kwam dat ik 45 euro meer spendeerde dan ik van plan was maar ik besloot het op de steward te steken 😉 ]

Ik wees naar de inhoud van mijn kar: “Dat is hier allemaal jouw schuld dat ik zoveel mee heb jong” riep ik hem toe. “Het is fout gegaan toen ik een kar moest nemen”.

Hij riep mondmaskerlachend: “Dat zijn de trucen van de foor hé madame!”.

Ik draaide me nog eens oogglimlachend: “De trucen van Delhaize ja!”.

En die vriendelijke man, die wenste me dan nog een prettig weekend toe ook….

…in de auto zag ik dat ik geen popcornmais, vanillesuiker of zout voor de vaatwasser mee had en de hele weg naar huis zat ik mezelf uit te lachen van achter mijn Servo-stuur.