Ik schruwel de longen uit mijn lijf terwijl het rubberbootje door de buis naar beneden zoeft. Ik wou dat ik het gezicht van mijn oudste zoon kon zien terwijl we naar beneden racen maar ik zie enkel zijn opgetrokken schouders en zijn donkerrode kruin terwijl het water net niet over de rand klotst. Eens beneden roep ik “Nooit meer!” maar even later stappen we toch weer via het platform naar boven. “Deze keer nemen we de Yabba Dabba Doo mama!”. Liever Yabba Dabba Don’t maar ik ben in een gemoedelijke bui en glij nogmaals tierend vanachter mijn mondmasker door de Dino Splash.

Aan de uitgang prop ik het bootje terug in de lift die het naar boven brengt, daarna duw ik mijn longen terug op zijn plaats. Waar is de tijd dat we in Bellewaerde zelf ons bootje naar boven brachten? Honderden trappen omhoog, slepen en sleuren aan een rubberbootje om er in 2 seconden terug mee beneden te staan, zeiknat en zottecontent. Ik vraag me af of ik het daar ook 3 keer op rij zou doen. Ik kies ook resoluut voor de bootjeslift als er één is, maar we worden soms verwend door de opties die er zijn. Zo verwend dat we niet meer beseffen hoe goed we het hebben. Het is heel geprivilegieerd om te kunnen schrijven vanop het terras van ons vakantiehuisje, op mijn eigen laptop met mijn ochtendkoffie. Schrijven over een pretparkbezoek met mijn kinderen.

Ze krijgen niet zoveel maar ik zet graag in op belevingen. En dan nog probeer ik ze mee te geven dat niet alles evident is. Dat veel mensen het met veel minder moeten stellen. Maar ik maak tegelijk ook duidelijk dat er mensen zijn die het met veel meer doen. Het belangrijkste is dat ze beseffen dat we het goed hebben. Dat een pretparkbezoek een optie maar geen evidentie is. Het evenwicht zoeken in deze boodschappen vind ik best een moeilijke opdracht. En ik zou mezelf niet zijn als ik daar niet in mijn kop even over moet chicaneren achteraf.

“Wat vond jij het leukste vandaag mama?” Een echte Linus-vraag maar één met zoveel betekenis. “Jouw smoeltje toen we op de Vicky zaten en we keihard naar beneden zoefden.”