Met de stijgende levenskosten momenteel is het pijnlijk duidelijk dat er moet gedownsized worden. Ik merk soms dat nog niet iedereen goed beseft welke dure tijden ons te wachten staan. Door mijn uitgaven minutieus bij te houden in YNAB ben ik misschien een gierige pin maar ik zie ook letterlijk waar de kosten stijgen en dat geld moet van een ander budget komen. Momenteel denk ik na over hoe ik mijn vervoer kan beperken en probeer ik mijn uitjes portemonnee-vriendelijker te maken.
Het is pas recent dat ik mezelf echt een minimalist durf te noemen. De mentale reset die ik gedurende de voorbije twee jaar heb gemaakt lijkt ingesleten in mijn handelingen. Het nadenken over aankopen is er één die ik mezelf echt eigen heb gemaakt. Ik ben ook gewoon content met wat ik heb en niet meer “op zoek naar nieuwigheden, gewoon omdat het leuk is”. Social media proberen je constant te overtuigen dat je dingen nodig hebt. Zo zoek ik wèl een nieuw kleedje voor het groeifeest van mijn zoon binnenkort en sinds ik op Instagram op enkele accounts heb geklikt word ik bestookt met allerlei zomerjurkjes. Ze duwen ze zo danig in mijn strot dat ik er bijna een degout van krijg. De kracht van dat medium is niet te onderschatten. Je moet eigenlijk echt heel bewust gaan zeggen: “Ik heb dat niet nodig” als je wil vermijden dat je omhoog swipet naar “shop nu”.
Ik heb echter ook wel het voordeel dat ik geen verzameling heb van iets. Het moet moeilijk zijn op die manier om te filteren wat je wel en niet wil kopen. Want als je iets verzamelt, wanneer heb je er dan eigenlijk ooit genoeg van? Word je dan op Instagram ook bestookt met allerlei voorstellen om je collectie uit te breiden? En hoeveel ben je bereid om te spenderen aan dat ene stuk dat je verzameling compleet maakt?
Ben jij een verzamelaar? En hoe bepaal je of je iets wel of niet toevoegt aan je collectie?
MINIMALIESE 
Ik verzamel kleine gelukjes. Met momenten héél gulzig. En ik ben niet van plan om daar iets aan te veranderen. 😏
Materieel heb ik niets tekort. Als mijn innerlijke ‘ik heb niets om aan te doen-duivel’ jankt, dan mag het ook tweedehands zijn en valt het van niet hoog.
LikeLike
Ik ben van nature een hoarder en dat komt nu goed van pas. Shoppen in eigen huis. Een verzameling zoals speelgoedtreintjes of porseleinen beeldjes of postzegels heb ik gelukkig niet. Kijk, word ik toch nog gelukkig van dingen die ik niet heb. Die nieuwe outfit voor het groeifeest gaan we nog wel zien, toch?
LikeLike
Ik ben geen verzamelaar, maar heb wel verzamelingen. En ik geef ook grif toe dat ik van alles te veel heb, maar daarom niet altijd wil minimaliesen erin. Maar dat we na de economische piek terug naar beneden moeten gaan moge reeds duidelijk zijn. Die grondstoffen blijven niet komen. Het leven wordt duurder, maar we “weten” al even dat dat komt. Maar het blijft voor de gemiddelde mens een harde dobber.
LikeLike
Ambetant he, van zodra je eens naar de advertentie van een merk kijkt op Instagram of doorklikt, krijg je de dagen nadien constant reclame te zien. Zo irritant! En bij mij werkt dat compleet averechts 🙂
LikeLike
Sinds drie jaar besef ik meer dan ooit dat ‘bezit’ geen betekenis heeft. Ik verzamel niks, maar ontzeg me ook niets meer.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik probeer al een hele tijd niet meer te kopen dan ik nodig heb, maar dat blijft toch een oefening. Gelukkig heb ik heb een hekel aan online kopen dus dat is gemakkelijk voor mij en in de stad raak ik precies steeds minder dus op die manier wordt er wel minder gekocht 😉 .
Gelukkig ook geen verzamelaar hier, behalve van de dagelijkse kleine gelukjes waar ik al enkele jaren bewust naar op zoek ga.
Bij de wekelijkse boodschappen worden regelmatig producten in aanbieding (too goo to go) meegenomen en restjesdag is al jaren ingeburgerd.
Woon-werk-schoolverkeer kan hier gelukkig met de fiets dus dat scheelt ook een pak en het zonnetje zorgt er momenteel (in combi met goede oriëntatie en isolatie) al voor dat de verwarming slechts beperkt moet draaien om toch een aangename temperatuur in huis te hebben en te houden.
LikeGeliked door 1 persoon
Wij zaaien naar de zak, zoals dat heet. Yep, uit noodzaak. Want het leven is een pokkeduur avontuur geworden.
LikeGeliked door 1 persoon
ewel ja!
LikeLike