Ik ben een beetje mijn mojo* kwijt. Het is nog al voorgevallen dat ik geen goeie balans kan vinden tussen onderprikkeling en overprikkeling waardoor ik me een beetje lusteloos voel. Dan ga ik op zoek naar uitdaging maar ik ken soms geen mate waardoor ik al mijn kruit aan iets verschiet en mezelf voorbijloop. Er zijn uiteraard verschillende oorzaken voor dit gevoel, ik ben aan het uitzoeken wat ze zijn en hoe ik ze kan tackelen.
Wat me altijd in zo’n periode opvalt: ik heb de neiging om te shoppen. Mijn materialistische kant komt ineens naar boven en ik heb zogezegd dringend nood aan 8 washitapes en vooral heel veel nieuwe balpennen en koffiemokken. Het valt me moeilijk om de lusteloosheid in de ogen kijken en het liefst van al duw ik die gevoelens weg met de bankkaart tegen de zijkant van het bancontactbakje. Want shoppen kan verdovend werken. Die kleine spark of joy (jawel, dat heb ik schaamteloos van Marie Kondo gestolen) die een aankoop mij bezorgt doet me eventjes euforisch voelen maar niet lang daarna ben ik terug bij af en 20 euro armer, in het slechtste geval veel meer.
Het is al iets dat ik het weet en kan herkennen. Ik kan mezelf redelijk bijsturen op dat gebied, en het is niet zo dat ik nooit iets voor mezelf koop, maar ik doe het veel doordachter dan enkele jaren geleden. Impulsshoppen brengt me weinig vreugde in the long run. Dus ik vermijd de Action en de uitnodigende papierhandels in die periode. Ik besef dat “gewoon eens online neuzen naar kleren en sneakers” niet bestaat, want mijn inschattingsvermogen is vertroebeld.
Ik heb ook altijd de neiging om weer een kat in huis te nemen, misschien moet ik ze dan effectief Mojo noemen. *Mojo is trouwens een samentrekking van Motivation en Joy. Heb ik deze week ontdekt toen ik er naar op zoek was op het internet.